Kleinkunst: Anne

Anne 
(Clouseau)

Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
‘s Morgens vroeg, ik breng het ontbijt naar je kamer.
Het is nog donker en jij ligt nog wat te slapen.
Je ene been hangt uit het bed, je haren door elkaar.
En ik geef je ‘n zoentje op je neusje, maar je wordt het niet gewaar.

(Refrein)

Je drinkt je koffie en begint zachtjes wat te praten.
Je kan ‘t niet laten en toch moet je even gapen.
Maar… het is zondag dus hoeven we vandaag toch niets te doen.
We duiken terug de lakens in en we vrijen tot de noen.

(Refrein)

Je vleit je zachtjes tegen me aan,
je hoofdje in m’n zij en dan…
weet ik dat je van me houdt en
dat maakt me me blij.

(Refrein 2x)

Anne, als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne, die momenten zouden eeuwig moeten blijven…
Anne!