Kleinkunst: Dance macabre

Dance macabre
(Willem Vermandere)
Ik was lichtshes beschonken en ‘k zag maar half klaar  
in ‘t gat van december, in ‘t donkerst van ‘t jaar  
op weg naar huis, deur sneeuw verblind  
rond middernacht, deur een ijzige wind  
en ‘k blies in mijn handen en ‘k sloeg z’op mekaar  
‘k wou dad ik thuis en in mijn bedde waar  
Voorovergebogen nogal goe-kome-’t-uit  
bots ik daar pardaf op ne rare perluit  
de magerste mens die ‘k van ze leven ooit zag  
me' rammelende knoken en nen ijskelderlach  
ne zwarte mantel, noch snit noch model  
nen bleke scharminkel zonder vlees of vel  

Welwel meneer Willem, nog zo laat op gang  
zij’j gij allene in ‘t donker ni bang  
ba neen’k meneer Beendermans absoluut niet  
pardon, zei die knekelvent, ‘t is Piet  
Pietshe de Dood, en hier is ‘t bewijs  
van onder zijne mantel, een blinkend zeis  

God sta me bij, ik sloeg een kruis  
of ik geraak van de nacht ni meer levend thuis  
kreveren op strate dad is onbetaamd  
en heel mijn familie doodsbeschaamd  
ik moet hier ontsnappen, kost wat kost  
hoe geraak ik van die vent en da' zeis verlost  

Héhé voorzichtig met dat scherp ding  
staa me toe da’k eerst nog een liedshe zing  
kijk mijn gitaar hè ‘k al omklemd  
en hoord plingpling z’is al gestemd  
of nen dans macabre op de klarinet  
of ne marche funèbre op de trompet  

Voor da' die me' zijn zeis kon slaan  
gaf ik katoen me' mijn stemorgaan  
van " ‘k ben zo eenzaam zonder jou  
als ik jou niet in mijn armen hou"  
en ook heel innig "chérie chérie"  
ne schone vlaamsen potpourri.  

In ‘t holst van de nacht gelijk ne gek   
zong ik het schuim op mijnen bek  
van liebe, love en van amour  
omda' da' zo schone rijmd op toujours,  
al flauwe kul maar efficiënt  
die knokevent was doodkontent  

Het zeis verdween onder zijne frak  
"awelwel Willem je zij ne krak  
ik doen mijnen job al eeuwen lang  
nog nooit kreeg ik zo’n zoet gezang  
nog nooit kreeg ik zo ne welkomstgroet  
van één die ‘k komen halen moet  

En al trekt mijne kop op een kalebas   
en hè ‘k geen hert in mijn karkas  
noch hersens darmen bloed of traan  
noch zenuw noch geslachtsorgaan  
toch zeg ik dank voor dit recital  
en voor dit concert instrumental  

Maar hoezeer da’k uw muziek waardeer  
en uw zoete stem apprecieer  
werk ik totaal ondergeschikt  
‘t is mijnen baas die weegt en wikt  
ik kreeg vannacht de simpele taak  
slaa maar ne zanger aan den haak  
   
Je moe' verstaan da’k mij excuseer  
en liever ne collega presenteer  
g’hèt nog drie Beatles of wa Rollingstones   
of pak Madonna da’s iets heel schoons  
of Tina Turner een ferm stuk  
of Margriet Hermans verrukkeluk  
   
En zangers meneer magere Hein  
g’ hèt der hier dertien in een dozijn  
heel schone jongens bij de vleet  
de prinsen van de hit-parade  
de mussen me' de merelbek  
de grote meesters van de play-back  

Maar Magermans riep stopstopstop  
en hij schudde me' zijnen totsekop  
van dat onsterflijk zangersras  
kreeg ik er al heel veel onder ‘t gras  
‘t is boter aan mijne galg gesmeerd  
dad is een ras die nooit kreveert  
   
Ik zoek veeleer ne stamelaar  
ne langharige rijmelaar  
zo één die ‘t al bekritikeerd  
die paster en burgers ammerdeerd  
‘t is u da ‘k zocht al jaren lang  
Willem zing nu maar uw zwanezang  

Ik sloot die nacht in één twee drie  
met magere Piet een compromis  
gij komd mij halen op den dag  
da ‘k van niemand ni meer zingen mag  
maar zolang da mijn lied de mens verblijd  
laat je mij leven tot in eeuwigheid

Ik was lichtshes beschonken en ‘k zag maar half klaar  
in ‘t gat van december, in ‘t donkerst van ‘t jaar  
op weg naar huis, deur sneeuw verblind  
rond middernacht, deur nen ijzige wind  
en ‘k blies in mijn handen en ‘k sloeg z’op mekaar  
‘k wou dad ik thuis en in mijn bed was  
Voorovergebogen nogal goe-kome-’t-uit  
bots ekik daar pardaf op ne rare perluit  
de magerste mens dieh ‘k van ze leven ooit zag  
me' rammelende knoken en nen ijskelderlach  
ne zwarte mantel, noch snit noch model  
nen bleke scharminkel zonder vlees of vel  

Welwel meneer Willem, nog zo laat op gang  
zijde gij alleen in ‘t donker ni bang  
ba neen’k meneer Beendermans absoluut ni  
pardon, zei dieh knekelvent, ‘t is Piet  
Pietshe de Dood, en hier is ‘t bewijs  
van onder zijne mantel, een blinkend zeis  

God sta me bij, ik sloeg een kruis  
of ik geraak van de nacht ni meer levend thuis  
kreveren op straat dad is onbetaamd  
en heel mijn familie doodsbeschaamd  
ik moet hier ontsnappen, kost wat kost  
hoe geraak ik van dieh vent en die zeis verlost  
   
Héhé voorzichtig me' da scherp ding  
staa me toe da’k eerst nog een liedshe zing  
kijkt mijn gitaar heb ek al omklemd  
en hoord plingpling z’is al gestemd  
of nen dans macabre op de klarinet  
of ne marche funèbre op de trompet  

Voor da' dieh me' zijn zeis kon slaan  
gaf ek katoen me' mijn stemorgaan  
van " ‘k ben zo eenzaam zonder jou  
als ik jou niet in mijn armen hou"  
en ook heel innig "chérie chérie"  
ne schone vlaamse potpourri.  
  
In ‘t holst van de nacht gelijk ne gek   
zong ekik het schuim op mijnen bek  
van liebe, love en van amour  
omda' da' zo schoon rijmd op toujours,  
al flauwe kul maar efficiënt  
dieh knokevent was doodkontent  

Het zeis verdween onder zijne frak  
"awelwel Willem ge zij ne krak  
ik doen mijn job al eeuwen lang  
nog nooit kreeg ek zo’n zoet gezang  
nog nooit kreeg ek zo ne welkomstgroet  
van ene dieh 'k komen halen moet  

En al trekt mijne kop op een kalebas   
en heb ek geen hart in mijn karkas  
noch hersens darmen bloed of traan  
noch zenuw noch geslachtsorgaan  
toch zeg ek dank voor deze recital  
en voor dees concert instrumental  

Maar hoezeer da’k uw muziek waardeer  
en uw zoete stem apprecieer  
werk ik totaal ondergeschikt  
‘t is mijnen baas dieh weegt en wikt  
ik kreeg vannacht de simpele taak  
slaa maar ne zanger aan den haak  

Ge moet verstaan da’k mij excuseer  
en liever ne collega presenteer  
g’hebd nog drie Beatles of wa Rollingstones   
of pakt Madonna da’s iets heel schoons  
of Tina Turner een ferm stuk  
of Margriet Hermans verrukkeluk  

En zangers meneer magere Hein  
g’ hebd der hier dertien in een dozijn  
heel schone jongens bij de vleet  
de prinsen van de hit-parade  
de mussen me' de merelbek  
de grote meesters van de play-back  

Maar Magermans riep stopstopstop  
en hij schudde me' zijnen totsekop  
van dad onsterflijk zangersras  
kreeg ek er al heel veel onder ‘t gras  
‘t is boter aan mijne galg gesmeerd  
dad is een ras da nooit kreveert  

Ik zoek veeleer ne stamelaar  
ne langharige rijmelaar  
zo ene dieh ‘t al bekritiseerd  
dieh paster en burgers ammerdeerd  
‘t is u da ‘k zocht al jaren lang  
Willem zingd nu maar uwe zwanezang  

Ik sloot dieh nacht in één twee drie  
me' magere Piet een compromis  
gij komd mij halen op den dag  
da ‘k van niemand ni meer zingen mag  
maar zolang da mijn lied de mens verblijd  
laat'e mij leven tot in eeuwigheid