Kleinkunst: De thuiskomst

De thuiskomst
(Zjef Vanuytsel)
ik ken zo goed het huis, waar ik met mijn ouders woondeen waar ik als kleine jongen mijn stoutste dromen droomde
daar op mijn zolderkamer, met de foto's rond mijn bed
van al mijn jeugdidolen die ik nu nog nauwelijks ken
en 's avonds voor het slapengaan hoe mijn vader me vertelde
van het grote mensenleven, de verliezers of de helden
ik kom er niet zoveel meer, ik ben er haast een vreemde
toch ben ik er gebonden, meer dan ik vroeger meende

want hier ben ik thuis
al ben ik als een zwerver
die nooit ergens rust vindt
hier ben ik thuis
al ben ik als een sperwer
die niet weet waar zijn vlucht is
toch is dit hier mijn thuis

ik ken zo goed de straat, waar ik als kind vaak speelde
en waar ik van de grote jongens al de geheimen leerde
waar ik uren stond te luisteren naar hun wondere verhalen
die de liefde die in mij was, meer en meer zouden vertalen
mijn eerste kinderliefje, waar ik afspraakjes mee maakte
die ik eeuwig trouw beloofde, die ik nooit zou achterlaten
och wat ben ik nu veranderd, 't is al een stuk verleden
toch is alles daar begonnen, meer dan ik vroeger meende

want hier ben ik thuis
al ben ik als een zwerver
die nooit ergens rust vindt
hier ben ik thuis
al ben ik als een sperwer
die niet weet waar zijn vlucht is
toch is dit hier mijn thuis

toch heb ik op een dag, zoals ik had voorgenomen
van dit alles wat me lief was, zonder spijt afscheid genomen
zonder één keer om te kijken, want je voelt je jong en sterk
je wil de wereld gaan verkennen, je bent zeker van jezelf
en ik reisde door dit land, waar het lot me voeren wou
ik zag alles wat ik wilde en het kind in mij werd oud
maar als ik soms terugkwam en als een prins ontvangen werd
dan wist ik wat ik ginder te weinig hadd gekend

want hier ben ik thuis
al ben ik als een zwerver
die nooit ergens rust vindt
hier ben ik thuis
al ben ik als een sperwer
die niet weet waar zijn vlucht is
toch is dit hier mijn thuis
al ben ik een zwerver
die nooit ergens rust vindt
toch is dit hier mijn thuis