Kleinkunst: Het land van het zwarte goud

Het land van het zwarte goud
(Benny Neyman)
  Het land van de zwarte grond
  M'n land, m'n geboortegrond
  De grond waar ik zo van hou
  Het land van het zwarte goud

Ons huis stond in een rij, precies dezelfde ramen
In allemaal dezelfde straten
En kwam m'n vader thuis met zwartomrande ogen
Dan viel ie in een stoel, gebroken
We waren toen niet rijk, maar zeker ook niet arm
Dankzij pa zijn sterke armen
In die donkere mijn, heel diep ondergronds
Verdiende hij zijn brood voor ons

refr.

Ik had een fijne jeugd, wij speelden in het koren
En pa stond in de grond te boren
M'n moeder deed de was of stond voor ons te koken
Wij stiekum bij de school te roken
Nog zie ik z'n gezicht, zo zwart als zwarte piet
De Sunlightzeep die hielp hem niet
Hij werkte ondergronds, maar bovenal door hem
Ben ik geworden wie ik ben

refr.

De mijn, het zwarte goud, het bikkelharde leven
Hij heeft er alles voor gegeven
Een lijf vol reumathiek, dat hield ie ervan over
En longen vol met silicose
Wie stookt er nog carboon, we boren nu naar gas
Maar bij vertelt hoe 't vroeger was
Hij hield van zijn beroep, m'n naam heb ik van hem
Die ik zoveel verschuldigd ben

refr.

De grond waar ik zo van hou
Het land van het zwarte goud