Kleinkunst: Mijn zoon

Mijn zoon
(Miel Cools, Tekst: Mieke Melgers)
Mijn zoon, ik wil graag even met je praten
Heel even maar, gewoon van man tot man
We hadden het geen van beiden in de gaten
Maar lange tijd kwam dat er niet zo van
Ik was voor jou gewoon een doorsnee vader
Geen superheld maar ook weer niet zo slecht
En toch besef ik nu pas, jaren later
Dat er veel dingen zijn die nooit werden gezegd
Je groeide op, te midden van je zussen
En bovendien, als jongste van het stel
Ik was dikwijls weg en jij werd ondertussen
Verdomd volwassen, het ging me vaak te snel
Ik had met jou veel vaker willen vissen
Er zijn, op school of thuis, als jij me nodig had
Op zo'n moment, dat jij me weer moest missen
Stond ik te zingen in de een of andere stad
Mijn zoon, ik was geen ideale vader
Al had ik dat beslist heel graag gewild
Door nog een beetje harder te gaan werken
Heb ik mijn schuldgevoel naar jou gestild
Mijn zoon, ik wil nu even met je praten
Je bent nu zelf getrouwd en vader van een kind
Ik weet dat ik de klok niet terug kan draaien
Maar dat een nieuwe tijd voor jou en mij begint