Kleinkunst: Zeven over twaalf

Zeven over twaalf
(Robert Long)
Het klinkt banaal, wat ik je nu wil schrijven
'n Slecht soort liedje lijkt het, een goedkope plaat
Ik heb wel getracht om objectief te blijven
Iets dat niet gaat
En op de kerkklok kan ik zien
't Is nu zeven over tien

Ik heb mezelf nog twee uur tijd gegeven
Om je te schrijven dat ik nog steeds van je hou
Ik heb geprobeerd de zin te zien van 't leven
Maar die ontgaat me zonder jou

't Heeft me steeds een eeuwigheid geleken
Vanaf de dag dat jij bent weggegaan
Ik hield 't bij, een jaar en dertien weken
Ik kon 't niet aan
Ik lijd er erger aan misschien
Dan je van buiten af kunt zien

De tijd verstrijkt, 't leven zal wel doorgaan
En ook het jouwe, daarvoor ben ik niet zo bang
't Naaide mij alleen net iets te vaak een oor aan
't Duurt me al met al te lang

Dit briefje moet dan ook een soort van afscheid wezen
't Is niet bedoeld als een verwijt of zoiets
Misschien dat jij alleen de letters maar zult lezen
En verder niets
En zul je blij zijn bovendien 
Dat je me nooit meer terug zult zien

Je was en blijft m'n beste vrind
Ook als men mij hier morgen vindt