Kleinkunst: Bratislava - Wenen

Bratislava - Wenen
(Miel Cools )
Bratislava aan de Donau: grauwe mensen grijze straten; 
Bratislava aan de Donau: stad met al te veel soldaten. 
Openheid en vrijheid, beide lopen op hun laatste benen 
en op nog geen half uur rijden ruist en bruist het luxe Wenen. 
En daar aan de grauwe Donau liep Ivona vaak te dromen 
van de “schöne blaue Donau” en hoe zij daar ooit zou komen; 
niet om daar gebak te kopen of te flirten in het Prater 
maar gewoon om vrij te lopen zonder geestelijke kater... 
 
Want tussen Bratislava en Wenen 
bloeien mijnen onder prikkeldraad, 
staat op elke steen een grenssoldaat, 
maken brens en mitrailletten 
met de vrijheid korte metten; 
De toerist met deviezen mag het land in,. allicht 
maar voor Tjechoslowaken blijft de slagboom dicht.

Trieste schoonheid stond te prijken in Ivona's bruine ogen 
en wie daarin durfde kijken werd vervuld van mededogen. 
Een toerist in Bratislava dorst het risico te nemen, 
nam haar mee uit Bratislava naar het lokkend vrije Wenen:
onder koffers tussen tassen in zijn ruime stationwagen, 
onder mantels, onder jassen maar ze droeg het zonder klagen 
want ze wist dat wie gepakt wordt bij een poging te ontvluchten, 
zo hij niet kapot gehakt wordt, jaren in de cel moet zuchten... 

Refrein 

Maar het lukte en zo liep ze eindelijk in het vrije westen
en in haar pensionbed sliep ze zonder dat de angst haar pestte...
rijen winkels, vrij toegankelijk, zonder queues van grauwe mensen
en dat overtrof aanvankelijk al Ivona's stoutste wensen... 
Maar toen zij aan ‘t westen wende ging een nieuwe pijn haar plagen: 
zonder vrienden en bekenden was het leven zwaar te dragen... 
Komt zij ooit in Slowakije weer met haar familie samen? 
Al is het nog geen half uur rijden: 't is van eeuwigheid tot amen... 

Refrein