Kleinkunst: Dagboek

Dagboek
(GidovanGent)
Het mysterie heet het leven
Die altijd een raadsel blijft
Het is een onbekend gegeven
Die je het antwoord schuldig blijft

En je jeugd laat niet vermoeden
Dat de klok vooruit wil gaan
De tijd zal je honger voeden
Tot de wijzers stil gaan staan

Refrein
Het leven, het leven,
Ik ben zo blij dat ik het ken
Het leven, het leven, 
Maar laat me zijn wie ik ben

En weet je nog je eerste liefde
Het water rimpelloos en blauw
Zij die enige ware liefde
En het wapen heette trouw

Je ziet je kinderen op gaan staan
Je herbeleeft je eigen jeugd
Dat is een deel van ons bestaan
En tevens ook de grootste deugd

Je kende weelde en overdaad
Je had een baan, huis en TV
Maar waar het leven wel om gaat
Je draagt je thuis diep in je mee

Toen kwamen die eerste grijze haren
Had je je daar ooit aan verwacht
En zo raasden die wilde jaren
Sneller dan je ooit had gedacht

M’n lief, ik schat je wel naar waarde
Als stonden wij voor ’t heetste vuur
Er is gene frank dat ik nie  ???
Ik leef gewoon van uur tot uur

En als de tijd is aangekomen
Om voorgoed op rust te gaan
Leef ik dan verder in jouw dromen
Wijl mijn liedje blijft bestaan