Kleinkunst: De aardappeleters

De aardappeleters
(Gerard van Maasakkers)
Vier keren op 'nen dag en meestal nog wel meer
Liep ik d'n Berg op en neer
Naor de school en noar de friettent
En naor Onze Lieven Heer
D'n berg op en neer
Op 'nen draf um de Lindenboom hene
Bij de foto's van de letste film op m'n tenen
Want mijne wereld was nie meer
Dan deze kilometer op en neer, elke keer
En onderweg zag ik koppen die ik kende
Ene van Van Rooij, d'n oudste van De Groot
Onderweg zag ik m'n vertrouwde mensen
Midden in 't dorp ligt de straot van
"De Aardappeleters"

Dat hier 'ne zekere Vincent was gewist
Die ze geschilderd ha
D'r wist ik toen nog weinig van
Mer van z'n werk raakt dit me nou 't meest:
Die van m'n mensen rond de toffel
Bij de olielamp:
Links zit Sien de Groot
Ze kijkt naor Cis van Rooij
Ze zijn zo lelijk en da maakt ze net zo mooi
Mee de vork in de hand, eten uit de pan
Die van De Groot en die van Van Rooij
Aardappeleters

Ik ben er lest nog 's gewist, want ik wou nog
'Ne keer d'n Berg op en neer, op en neer
Langs de lunchroom, over nieuwerwetse kinderkopkes
Weer d'n Berg op en neer
Ik wou zien hoe 't mee mijne film was
En ik wou kijken of ik de koppen
Nie vergeten was
Want ik ben overal gewist
Mer wa heb ik deze kilometer dikwijls gemist
Mer die kleinen erpel daor
Die ik nie kan kennen
Da moet er ene zijn van ene van De Groot
't Gao goed, zo te zien, mee m'n mensen
En d'n Berg blijft altijd de straot van
"De Aardappeleters"