Kleinkunst: De dag na die zondag

De dag na die zondag
(Martine Bijl)
De dag na die zondag, dat ik jou ontmoette
Was ik zo gelukkig als een meisje maar kan zijn
Ik zweefde het venster uit
Onwennig en stijf
Mijn vleugels wat vreemd aan mijn lijf
Want die als zij nieuw zijn nog pijn

De dag na die zondag vloog ik langs de wolken
En dreef op de zomerwind hoog boven het verkeer
Ik vond wat ik vinden wou
En zeilde omlaag
Al ging het wat moeizaam en traag
En ik streek op je vensterbank neer

Het venster was dicht
En ik zocht je gezicht
Ergens achter de groene gordijnen
Maar ik smakte op straat
Want je weet hoe het gaat
Als je vleugels opeens weer verdwijnen

De dag na die zondag dat ik jou ontmoette
Ontwaakte ik naast mijn bed en rilde van de kou
En ik staarde met een zucht
Naar een vogel in de lucht
Met een brief in zijn snavel voor jou
Maar een brief, van een ander voor jou