Kleinkunst: De kraaien

De kraaien
(Gerard van Maasakkers)
Ze zitten op een tak, dooie tak
En ze loeren wat ze zouden kunnen snaaien
Ze doen 't op hun gemak, dooi gemak
Op z'n tijd is iedereen voor de kraaien
En ze zijn gek op gouwe tanden
Ring aan ouwe hand
Een meidje van zestien is niet half zo interessant
Als een gerimpeld vel met geld
Want 'welgesteld'
Is voor de kraaien het enige wat telt
De kraaien, de kraaien

Ze strijken al hun veren glad en gaan op pad
Met een uitgestreken smoel gaan ze paaien
En ze lispelen hun troost meedogenloos
Ze lopen over van gevoel, de kraaien
Ze nemen alles uit de hand
Van de verwanten van hun klant
Met goeie connecties bij drukkerij en krant
"Zoals uw echtgenoot was, eerste klas
Zo zouden wij hem naar zijn rustplaats
Willen dragen"
De kraaien

Zie ze zeulen met de kist, vol droefenis
Kijken elkaar eens aan en denken: "Wa'ne zwaare"
Ze krassen vals en om 't hardst de dodenmars
Kunnen met moeite hun schijnheiligheid bewaren
Ze vliegen vlerkend door de kerk
Doen hun zalvend werk, delen prentjes uit
En zorgen voor een veel te dure zerk
Bij de deur van het portaal, met veel kabaal
Gaan ze krassend met de centen aan de haal

Ze zitten weer op een tak, dooie tak
En ze loeren wat ze zouden kunnen snaaien
Ze doen 't op hun gemak, dooi gemak
Op zijn tijd is iedereen voor de kraaien
En ze gaan over lijken, pikken wat ze krijgen kunnen
Altijd uitgerust voor een volgende klus
En zijn ze zelf aan de beurt, niet getreurd
Bij de kraaien valt 't meest te graaien
De kraaien, de kraaien