Kleinkunst: De leste rechte lain

De leste rechte lain
(De Vaganten, tekst en muziek: Paul Heyninck)
Het leven is een race van langen oasem en geluk 
en hedde teigenslag dan weurder hiel rap oitgeplukt. 
Er zen oek veurselecties en dor sneuvle der nogal 
en dan begot, dan is er nog nen halleve final. 
Dus ik besef mor al te goe : hier sto ne finalist... 
	van de leste rechte, van de allerleste, 
	van de leste rechte lain nor de kist 

Nen taid geleien hebbekik main 60 joar gevierd 
me al m’n beste vrienden, oh! wadebbe die gegierd! 
‘t Was allemol bekokstoufd en gereigeld in den duk 
en dus vond iederien da fiesje oardig goe gelukt. 
Want ik was dor den ienige diedor ielemol niks van wist... 
	mor oek ni van die leste, van die allerleste, 
	van die leste rechte lain nor de kist! 

We zoengen al ons liekes in het schoeinste Nederlands 
en veur ons goei studentjes af en toe oek in het Frans. 
‘t Was beiter in plat Gents gewest of onverstonboar Vloms, 
dan adde woep de radio toch wel veile mier respons. 
Toch blaive we liekes zingen, na als Antwaarpsen artist ... 
	in ons leste rechte, in ons allerleste 
	in ons leste rechte lain nor de kist! 

Ak doeitzen raide mai mor nor die straffe zonnebank, 
want ne zaark is veil te zwoar veur mai en ik mut zoe gi gejank. 
Spelt wa goei muziek en danst ne swing of rock ‘n roll 
en pakt veur mai ne Guinness of nen Duvel of nen bol. 
Leevt en profeteirt ervan en mokt toch ie groeit fiest ... 
	van oe leste rechte, van oe allerleste, 
	van oe leste rechte lain nor de kist! 

Ik leef en profeteir dervan en ik mok ie groeit fiest ... 
	van m’n leste rechte, van m’n allerleste, 
	van m’n leste rechte lain nor de kist...