Kleinkunst: Helena

Helena
(Hugo Raspoet)
Helena
Als ik je zo voor mij zie staan
Dan weet ik dat ik weg moet gaan
Ik ben al veel te lang gebleven

Wij hadden allebei gedacht
Het komt vanzelf wel als je wacht
Wat je vraagt kan ik niet geven

Hier sta ik als een stuk idioot 
Mezelf moed in te spreken
De woorden blijven steken
M'n handen wegen zwaar als lood

En 'k weet niet eens meer wat ik zeggen wou
Want 't is zo goed, Helena
Bij jou, Helena, bij jou

Helena
Ik heb nog zo m'n best gedaan
Om niet m'n eigen weg te gaan
En om jou tegemoed te komen

Het heeft wel niet erg lang geduurd
De dromen die ik had weggestuurd
Hebben me weer meegenomen

Ik speelde in die korte tijd
Dat we tesamen waren
M'n laatste wilde haren
En al m'n goeie vrienden kwijt

En 'k dacht al dat het eeuwig duren zou
Het was zo goed, Helena
Bij jou, Helena, bij jou

Helena
Komedie spelen heeft geen zin
We wisten het van in 't begin
Het duurde langer dan we dachten

En als ik eindelijk weg zal zijn
Dan zal je huilen van de pijn
Jij zal op mij blijven wachten

Maar dan komt er een andere man
En die zal jou verwennen
Hij zal je leren kennen
Je geven al wat ik niet kan

En eindelijk zal je hebben wat je wou
En dat is goed, Helena
Voor jou, Helena, voor jou

Helena
Ik speel nu wel de harde maar
Ik voel me leeg, ik weet niet waar 
De man van vroeger is gebleven

Ik voel wel dat het zinloos is
Omdat ik het vertrouwen mis
Om met mezelf alleen te leven

Het spijt me wel, ik doe je pijn
Je komt het wel te boven
Al kun je 't niet geloven
Je zal me gauw vergeten zijn

Vergeten bij de man die leeft voor jou
Alleen voor jou, Helena
Alleen, Helena, voor jou

Helena
Als ik je zo voor mij zie staan
Dan weet ik dat ik weg moet gaan
Ik ben al veel te lang gebleven

Misschien heb jij te veel verwacht
Misschien heb ik te lang gedacht
Wat je vraagt kan ik niet geven

Morgenochtend zal ik dan m'n spullen samenrapen
Terwijl jij ligt te slapen
Ik zal zo stil zijn als ik kan

Er is zoveel nog dat ik zeggen wou
Alleen nog dit, Helena
't Was goed, Helena, bij jou