Kleinkunst: Het dorp

Het dorp
(Zjef Vanuytsel)
'k heb een dorp als een ander
met z'n kerk en z'n toren
z'n plein met z'n burgers van edele geboorte
z'n kleine café's z'n gekke figuren
z'n eeuwige dronkaards z'n geburen
waar iedereen iedereen nog kan groeten
omdat iedereen iedereen kent
en waar je dan ook nergens veilig bent
och, 't is een dorp als een ander

't is een dorp vol venijn
't is een dorp vol venijn
waar ze iedereen bepraten
en waar voor de schijn
voor't oog van de straat de goede naam
zoveel wordt gelaten zoveel wordt gedaan
je wordt er beloert
ze volgen je schreden
ze proeven je woorden begluren je kleren
pas op beste jongen dat wordt een schandaal
och, 't is een dorp als een ander

't is een dorp waar je bang wordt
als de winter gaat komen
de dagen verkillen
de zon ligt verscholen
in grijzende sluiers van regen en wind
dan worden de straten zo stil
dan blijven de luiken zorgvuldig gesloten
dan zwijgen de oudjes de dood kan zo komen
het wordt er zo kil dan
je ruikt er de angst
och, 't is een dorp als een ander

toch wordt j'er wat triest van
als j'er eventjes weg bent
want j'hebt er zoveel goeie vrienden gekend
je had er je schuilplaats
je kende elk straatje
en dat vergeet je toch niet zo snel

en als dan de lucht openscheurde
en de zon plots verscheen
dan werd het zo anders
dan werd het een feest
met grote gebaren van allemans vrienden
een troep blije mensen een troep dolle kinderen

dan was't een dorp als geen ander
dan was't een dorp als geen één