Kleinkunst: Hoekje

Hoekje
(Jan De Wilde)
De dag dat m'n laatste uurtje zal slaan,
als ik met enkel 'n pyjama aan,
en tegen m'n zin hier het hoekje omga,
kom me dan troosten, en wuif me na.

Dan neem ik afscheid van iedereen,
't is godgeklaagd jammer, maar 'k moet nu heen,
geen grafrede, bloemen of kransen of wat,
'k zou zeggen, jullie hebben vroeger tijd zat gehad.

Dag honden, dag katers, dag wilde konijnen,
dag kindjes, dag ezels, dag sinkkmodderzwijnen,
dag zuurkool, dag eitjes, dag ui en dag prei,
dag liefste Truike of Lieve van mij.

Als ik dan de aarde voor 't vagevuur ruil,
wil ik een niet al te diepe kuil,
zodat ik bij 't eerste bazuingeschal
zonder veel wroeten uit de aarde kan.

Hier rust een groot kleinkunstenaar,
een heel klein ventje met nogal wat haar,
veel noten op zijn zang, maar weinig stem,
hier ligt Jan De Wilde, bid voor hem.