Kleinkunst: Liefde van later

Liefde van later
(Herman van Veen / Jacques Brel / Lennart Nijgh)
Als liefde zoveel jaar kan duren,
dan moet 't echt wel liefde zijn.
Ondanks de vele kille uren,
de domme fouten en de pijn.
Heel deze kamer om ons heen,
waar ons bed steeds heeft gestaan,
draagt sporen van een fel verleden,
die wilde hartstocht lijkt nu heen,
die zoete razernij vergaan,
de wapens waar we toen mee streden.
Ik hou van jou,
met heel m'n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik hou nog steeds van jou.

Jij kent nu al m'n slimme streken,
ik ken allang jouw heksenspel.
Ik hoef niet meer om jou te smeken,
jij kent m'n zwakke plekken wel.
Soms liet ik jou te lang alleen,
misschien was wat je deed verkeerd,
maar ik had ook wel eens vriendinnen.
We waren jong en niet van steen,
zo hebben we dan toch geleerd,
je kunt altijd opnieuw beginnen.
Ik hou van jou,
met heel m'n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik hou nog steeds van jou.

We hebben zoveel jaren gestreden,
tegen elkaar en met elkaar.
Maar rustig leven en tevreden,
is voor de liefde een gevaar.
Jij huilt allang niet meer zo snel,
ik laat me niet zo vlug meer gaan,
we houden onze woorden binnen.
Maar al beheersen we 't spel,
een ding blijft toch altijd bestaan,
de zoete oorlog van 't minnen.
Ik hou van jou,
met heel m'n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik hou nog steeds van jou.
Voorgoed van jou...