Kleinkunst: London Stansted

London Stansted
(Buurman)
Kijk er zijn geen sterren meer
De Lucht verbleekt,
en langzaam komt de zon op
Op de Ring rond Brussel

Op het dashbord ligt je zonnebril
Een polaroid, een ticket business class
Naar London Stansted
Je man en je kinderen zijn daar

Je praat, maar ik hoor je niet
In mijn hoofd rijdt nu een dieseltrein voorbij
Een grauwe autostrade streep
Glijdt nu één voor één langs ons heen
Als een soort van morse
Een taal die ik moet leren verstaan

En er is niemand die weet
Dat jij hier bij mij was
Er is niemand die weet
Dat ik hier op jou wacht
Tot je terugkomt

London calling London calling
London roept angstvallig om jouw hart
Een keuze die geen keuze is
Een verlangen dat voorgoed verlangen blijft
En je neemt afscheid
Die polaroid geef je aan mij

Want er is niemand die weet
dat jij hier bij mij was
Er is niemand die weet
Dat ik hier op jouw wacht
Tot je terugkomt

Een ticket London Stansted
Het lijkt soms zo dichtbij
Een ticket London Stansted
Het is soms eindeloos ver weg van mij

En kijk er zijn geen sterren meer
De lucht verbleek langzaam komt de zon op…