Kleinkunst: Mensen van achttien

Mensen van achttien
(Wim De Craene & Della Bossiers)
Wat doet een jongen van achttien na schooltijd nog op straat
Is er geen bus meer om dit uur die de richting van zijn huis uitgaat
Zoekt hij een vriend op in de stad
Omdat hij soms zijn sleutel vergat
Moeder staat beslist op wacht
Dat hij maar thuis komt deze nacht

Wat doet een meisje van achttien wanneer ze praten wil met jou
Ze vraagt zich af of het wel kan dat je naar haar niet even luisteren zou
Maar je bent altijd in de weer
Dus nu niet maar een andere keer
Wie heeft haar het laatst gezien
Ze nam de trein van kwart voor tien

Waar gaan zo'n mensen dan naartoe
Misschien zijn zij dit leven zo moe
Morgen gaan ze vast alleen
Kiezen de weg en gaan dan heen

Wat doet een jongen van achttien op de snelweg 's avonds laat
Komt er geen auto rond dit uur die de richting van zijn plan uitgaat
Met een rugzak en een handig boek
Gaat hij naar iets anders op zoek
Iemand zei iets van verbond
Hij is op weg naar Franse grond

Wat doet een meisje van achttien op een avond in de bruine kroeg
Ze is op doorreis in de stad en trekt weer verder morgenvroeg
Iemand biedt haar een bed voor de nacht
Zo'n jongen waar je uren op wacht
Sluiten ze een nieuw verbond
En gaan op weg naar Franse grond

Waar gaan zo'n mensen dan naartoe
Misschien zijn zij dit leven zo moe
Morgen gaan ze vast alleen
Kiezen de weg en gaan dan heen

't Is veel minder dan zoveel bedoeld
Veel gewoner dan gewoon
‘t Overkomt je ook wel eens een keer
Maar ‘t verdwijnt ook weer gewoon
Zag je wat je toen kon zien 
Aan zo ‘n mensen van achttien

Lalalalala, zegt de zon in zijn body als hij dicht naast haar ontwaakt
Als hij even met zijn vinger aan haar kleine borstjes raakt
Hij kruipt heel even dicht bij haar
Ze vrijen zich weer diep in elkaar
Niemand heeft dit ooit gezien
Zo'n schoonheid van achttien

Waar gaan zo'n mensen dan naartoe
Misschien zijn zij dit leven zo moe
Morgen gaan ze vast alleen
Kiezen de weg en gaan dan heen