Kleinkunst: Nooit meer vergeten

Nooit meer vergeten
(Wim De Craene)
Nooit meer vergeten hoe romantisch het was
Nooit meer vergeten, als een regenjas
Alles bewaren voor de donkere winterdagen
Je mag het nooit meer vergeten, hou het stevig vast
Het komt telkens van plan ’t is een zwart-wit contrast
Met de woorden, het schelden, de buien, de regenvlagen

Nooit meer vergeten
Twee keer koffie, zwart, en iets sterkers erbij
Nooit meer vergeten
Je wist niet wat je doen moest en dat lag ook aan mij
Nooit meer vergeten
Hoe je naar mij keek en wat je me zei
Je zei, hou je van mij, hou je van mij,
hou je van, hou je van, hou je van mij

Nooit meer vergeten, kleur het liever wat bij
Maak het hoger, en breder, en langer voor mij
Blaas het op, bouw het uit, weet het telkens opnieuw te verzinnen
Je mag het nooit meer vergeten, ’t houdt het evenwicht
Met de pijn, het verdriet, en het tegenlicht
’t Maakt het geestig voor ons na de storm weer opnieuw te beginnen

Nooit meer vergeten
Twee keer koffie, zwart, en iets sterkers erbij
Nooit meer vergeten
Je wist niet wat je doen moest en dat lag ook aan mij
Nooit meer vergeten
Hoe je naar mij keek en wat je me zei
Je zei, hou je van mij, hou je van mij,
hou je van, hou je van, hou je van mij