Kleinkunst: Vlaanderen

Vlaanderen
(Paul van Vliet)
Als ik weg wil zijn
Ga ik naar Vlaanderen
Even weg van Holland en Vlaanderen is dichtbij
En als ik vrij wil zijn
Ga ik naar Vlaanderen
Ik voel mij zoveel lichter als ik Vlaanderen binnenrij
Even weg van alle dingen
Die ik thuis vaak moet verdringen
Nieuwe dagen nieuwe nachten
Open voor het onverwachte
Ik voel mij in Vlaanderen zorgeloos
Ik voel mij in Vlaanderen vrij 
En als ik lachen wil
Ga ik naar Vlaanderen
Want ze lachen niet zo gauw maar als ze lachen is het echt
En als ik praten wil
Ga ik naar Vlaanderen
Waar het laatste woord voorlopig nog door niemand is gezegd
Waar gesprekken altijd duren
Tot de eerste morgenuren
Waar ze eindeloos kunnen drammen
Waar de ruzie op kan vlammen
Maar de redetwist uiteindelijk bij het bier weer wordt beslecht 
En als ik heimwee heb
Wil ik naar Vlaanderen
Omdat mijn heimwei in Vlaanderen niet of nauwelijk telt
Als ik droevig voel
Wil ik naar Vlaanderen
Omdat in Vlaanderen mijn droefheid ongemerkt versmelt
Met het eeuwenoud verlangen
Dat in Vlaanderen is blijven hangen
In de dorpen en de steden
Met een rijk maar zwaar verleden
Dat Brussel in zijn logboek niet of nauwelijk vermeldt 
Ik verlang naar jou
Dus kom naar Vlaanderen
Ik kan hier nog niet weg want ik heb hier nog te doen
Als jij naar mij verlangt
Kom dan naar Vlaanderen
DAn laat ik het je zien: Vlaanderen nu en Vlaanderen toen
De mensen en de dingen
Waar ze in Vlaanderen over zingen
Ik blijf hier nog wat spelen
Maar wij kunnen Vlaanderen delen
Want Vlaanderen komt dichterbij met ieder nieuw seizoen