Kleinkunst: We gaan gelukkig dood

We gaan gelukkig dood
(Miel Cools)
als huid aan warme huid zich vlijt
en mond aan hete mond
als been aan been zich strekt en spreidt
van nacht tot morgenstond
als lust uit elke porie kiert
en wilde passie hoogtij viert
wie denkt dan dat in veertig jaar
het vuur dooft in de schoot
zonder dat vuur is het leven naar
maar
dan gaan we gelukkig ook dood
dan gaan we gelukkig ook dood

als bier in hoge kroezen kroest
of wijn in de bokaal
als je in roes lichtroze soest
of danst met luid kabaal
als j' onbeschaamd schreeuwt, brult en stampt
en alle zorg de huid uit dampt
wie denkt dan dat in veertig jaar
de buik de roes verstoot
zonder die roes is 't leven zwaar
maar
dan gaan we gelukkig ook dood
dan gaan we gelukkig ook dood

als je door verre landen gaat
langs donau, loire, rijn
op Alpen of Cevennen staat
of op ’t Concorde-plein
als reisstof in je ogen waait
sirocco langs je schouders laait
wie denkt dan dat in veertig jaar
het lijf tot stilstand noodt
in stilstand is het leven zwaar
maar
dan gaan we gelukkig ook dood
dan gaan we gelukkig ook dood

als je niet meer poëtisch zwalkt
maar zelf tot proza bent verkalkt
en aan het einde van je reis
aan wal ligt met je boot
dan is het leven dof en grijs
maar
dan gaan we gelukkig ook dood
dan gaan we gelukkig ook dood