Kleinkunst: Weet je nog

Weet je nog
(H. Lodeizen / Herman van Veen)
Weet je nog...? Toen de wind de bomen
tergde en hen de mantels van het lichaam trok,
dat wij samen - de regen kletterde bij stromen -
schuilden en jij zo schrok toen ik je zei
dat dit het einde was, en voorgoed
onze wegen voortaan zouden scheiden.
"Mijn arm kind, 't is droevig maar het moet
beter is het heen te gaan". Ik zweeg en jij schreide.

Weet je nog... ? Toen mijn hand de jouwe
zachtjes drukte, omdat jij spoedig zou zien
dat ik niet de beste was en dat jij
door je tranen lachte en zei "Misschien...".

Nu is het herfst opnieuw
en regen, maar alleen
schuil ik onder 't lover, denk aan jou
en ween...