News
Photos
Articles
Components
Applications
Kleinkunst

Kleinkunst: Zomaar

Zomaar (Jan Puimège)

Toen ik je kennen leerde was je d'r eentje als zoveel dan kwam de tijd dat ik jou begeerde je werd een deel van mijn geheel je werd een stukje promemorie een deja-vu iets lang verwacht een stuk verdriet en een stuk glorie een stukje zwakte een stuk kracht Want ik hou van jou, ik hou van jou ... Mijn vrienden die voorspelden eens gaat ze weg voorgoed maar toen jij met vertelde, alles komt wel goed, dacht ik, als je me wil verlaten zal ik je laten gaan je niet proberen te bepraten, ik kan jou best verstaan, want Want ik hou van jou, ik hou van jou ... 'k Wou je niets laten beloven, maar het doet wel pijn te weten dat ik in jou ogen niet de enige kan zijn maar dan denk ik aan vroegere tijden hoe ik zelf ben geweest de meiden die we toen opvrijden, die we beminden als een beest, maar nu Want ik hou van jou, ik hou van jou ... Toen ik gisteren zie dat ik ging slapen kroop ik niet dadelijk in mijn bed het gevoel dat jij achter hebt gelaten, heb ik toen op papier gezet en in het licht van de morgen, als elke droom verdwijnt, als de dagelijse rotzooi weer in je hoofd verschijnt wil ik je nuchter laten weten wat je me aandoet elke nacht het is te moeilijk te vergeten jij hebt me in je macht, want Want ik hou van jou, ik hou van jou, ik hou van jou ...