Kleinkunst: De ballade van de drouè gezisters va Lennek

De ballade van de drouè gezisters va Lennek
(Arjaun, muziek: Ierse tradditional, rond 1980 van een Pamelse tekst voorzien door  Walter Evenepoel)
Dou wourn drouè gezisters va Lennek, va Lennek, va Lennek,
et es een triesteg veroul, jou da vennek,
want dou gerokt'ern gindieën on e lief (bis)

Ele pa was ne kweker va lemmes, va lemmes, va lemmes
en 'k geloeëf dat alf Lennek van em es
mo zèn dochters gerokt è nie kwouèt (bis)

En è gink me zè vraavolk no Likkerk, no Likkerk, no Likkerk
jou, ze ginken no kermes te Likkerk,
want dou anj ze nog mansvolk genoeg (bis)

Et zwourste geval was Sofieken, Sofieken, Sofieken,
ze stond zevves op den dans mé Lowieken
en ze drooëdn tegen onder per ier (bis)

En Sofie danstn nouèger en nouèger, nog nouèger, nog veel nouèger 
da Lowie em verslikten van 't gouègen. 
En de soekelei gaf er de gieëst (bis)

Maria, de twieëde, ouè mieër sjans, zouè, mieër sjans, jou mieër sjans,
op et ieëste gezicht ouè ze mieër sjans, 
want ze sloeg ne zjanderm on den ouk (bis)

En douè emmen veel g'eetn en gedroenken, gedroenken, gedroenken.
Op den dier was ze zoe nouèg beskoenken,
en mé e geljd trok menieër der van dee (bis)

Ba de derde dou was't nog iet anders, iet anders, iet anders,
de derde douè dee nog iet anders,
douè pakter'n é twieë menne kieë (bis)

Mo zoeïet da mag nie in Likkerk, in Likkerk, in Likkerk,
twieë lieven da mag ni in Likkerk
en ze vloge makkandern in 't our (bis)

En ze pakt'n ele mes en eeln neesdoek, eeln neesdoek, eeln neesdoek,
jou ze pakt'n ele mes en eeln neesdoek
en ze stouke makkanderen morsdoeëd (bis)

En de zisters trokke weer no de lemmes, de lemmes, de lemmes,
ze koze vergoed ve de lemmes
en ze leifden nog lank en gerest (bis)

De moroul van dees lange eksplekouse, eksplekouse, eksplekouse,
elke vraa komt tot dees konstatouse,ne lemmen gou boven ne man (bis).