Nieuws
Foto's
Artikelen
Componenten
Applicaties
Kleinkunst

Kleinkunst: De historie van Steentje

De historie van Steentje (Willem Vermandere)

Ik hadde nen vriend in Noord-Canada Ik zeg ne vriend, 't was een broere, een vader In 't land van d' indianen, Alberta Roger Vandersteene was daar pater Kinders zit stille en hort naar mijn lied Ik vertel u d' historie van Steentje Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet Zelfs nie kloek van posture, 't was een kleintje Maar ie had in zijn herte een groot gedacht Ik ga d' indianen van Jezus leren Maar dat was ver boven Steentje zijn macht Geen één die hem wilde bekeren Daar stond zijn barakke bie de rivier En ie moeste vissen en jagen En barre winters zonder eten of vier Ie schreef in zijn brief 'ik mag nie klagen' Ie smoorde zijn pupe en luisterde goed Naar d' oeroude indianeverhalen Van de grote geest die 't al leven doet En van de dood die ons komt halen De rivier is ne levenslangen tocht En iederen kronkel doe groeien Maakt da je gereed zijt bie de laatsten bocht Om de grote zee op te roeien En ze gingen op jacht, anders ga je daar dood Voor dagen met honden en sleden Want 't vel van den beer is warm en groot En zijn vet en zijn vlees goed om 't eten Ie schreef op hunder tale woord voor woord En al hun wondere gedachten Van bergen en bossen had ie toeren gehoord En den hemel die we meugen verwachten En Steentje wierd opperhoofd Cree-indiaan 'Aima Weno' met de geest kon ie spreken Ie had ook den totem voor zijn tente staan Want dat is daar 't heilige teken Van de Buffalokopheuvels tot in Wabasca Met de kariboebergen in de verte En rond 't grote meer van Atabasca Noemden ze hem kleine man met 't groot herte Maar nu ist ie weg voor zijne laatsten tocht Met zijn kano de zee opgevaren Ie was gereed bie de laatsten bocht En ie zei: Je moe mie hier begraven Ik vertel het mijn kinders met mijn simpel lied D' historie van Roger Vandersteene Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet Ie is dood bie d' indianen, heel allene