Nieuws
Foto's
Artikelen
Componenten
Applicaties
Kleinkunst

Kleinkunst: Moeder Cordula

Moeder Cordula (Willem Vermandere)

acht kloeke zeuns had moeder cordula en zeven zijn der naar 't vreemde gegaan zo wijd over zee daar lag canada moeder maria lat dat schip nie vergaan lat dat schip nie vergaan moeder cordula moest 's nachts altijd dromen en ook overdag keek ze dikwijls deur 't raam mijn zeven jongesn gaan wel rap were komen gezond en wel en met goud belaan ze komen wel were met goud belaan lieve moeder we zijn goed aangekomen w' hèn brood en beuter en van alles genoeg 't is hier een groot land veel water en veel bomen en we meugen vele werken van 's nuchtens vroeg we meugen vele werken van 's nuchtens vroeg ze stak de brieven in een doze al thope bie de portretten van 't verre schoon land ze wist lijk heur jongens deur de kamer lopen als ze brieven herlas met bevenden hand herlas ze de brieven met bevevenden hand twee broers zijn gestorven daar in d' eerste jaren en de vijf andre zijn al ginder getrouwd voor vrouw en kinders menaege vergaren moeder ik kom wel als mijn huis is gebouwd moeder ik kom wel als mijn huis is gebouwd der kwamen nog brieven gebrekkig geschreven en moeder cordula zag al lange nie meer klaar waar zijn mijn zeven jongens gebleven 't is avond en ik wacht nu al dertig jaar wacht ik nu al dertig jaar ze zat stokoud aan 't raam in heur zetel als endlijk eene zeune kwam na veertig jaar u kenne'k ik nie vent je zijt oud en versleten mijn kind is jong en hè schoon zwart haar mijn kind hè schoon zwart haar acht kloeke zeuns had moeder cordula en zeven zijn der naar 't vreemde gegaan zo wijd over zee daar lag canada moeder maria lat dat schip nie vergaan lat dat schip nie vergaan